Waarom ik doe wat ik doe…
Een jaar geleden (maart 2024) zat ik zelf in een diep dal. Ik was moe van het moeten, van de druk, van altijd maar doorgaan. De maatschappij vroeg zoveel… en ik voelde me leeg. Ik kreeg kortsluitingen in mijn hoofd.

Wat me overeind hield?
De dieren. De stilte op het veld. De geur van hooi. Het gras onder mijn voeten. De eenvoud van samen ademhalen met een paard, een likje van de hond, een kopje van de kat. Ik zorg voor de dieren en de dieren zorgen voor mij.

Langzaamaan vond ik weer rust. Niet omdat ik iets ‘bereikte’, maar omdat ik mocht zijn.

En nu wil ik die plek, die rust, delen met anderen. Op een warme, kleine manier. Met thee of vruchtensap, dieren, zachtheid en een beetje beweging. Zonder moeten. Zonder haast.

Daarom zijn de rustmomenten en kampen bij Ons Hof ontstaan.
Niet als een toeristische attractie. Maar als een plek waar je gewoon even mag ademen.

Ben je benieuwd? Je bent welkom. En je hoeft niets te zijn behalve jezelf.